Nog 1 leuk klimmetje
Een MTB trainingsweek, want; “Trainen voor Ecuador waar we langs onze goede doelen gaan fietsen.” Dit was het doel van de kilibikers uit Belgie. Met uiteindelijk 16 man kwamen ze na een jaar uitstel aan bij Casa El lebrillo op 14 november.
De fietsen waren al eerder gebracht met transport dus eerste taak was het in elkaar zetten hiervan. Bert haalde ondertussen Jelle, Elise en jay uit Malaga, want zij kwamen ons deze week helpen. (En we hadden niet zonder ze gekund!) Terug in El Burgo koos iedereen zijn eigen huisje en slaapplek en werd de plaatselijke horeca goed gesponsord. We verzamelden bij Venta El Yoni, waar we de gehele week onze maaltijden zouden nuttigen. Insteek was dat Mari (eigenaresse) de maaltijden zou verzorgen , maar ziekte van haar vader zorgde voor kleine kink in kabel. Dus schouders eronder en met Jelle en Elise de maaltijden bereid. Met speciale dank aan; Glenn, Dieter, Remco en kornuiten die een avond de grill bedienden en een heerlijke pasta maakten.
De eerste fietsdag was een rondje via breder gravel pad van ons naar Serato en via omweg terug. In totaal mas y menos 40 km. De eerste schade was inmiddels al geïncasseerd door Glenn en Benoit bij een botsing op onze oprit. Benoit zijn sleutelbeen en Glenn zijn Achtervork waren voor rest der week uitgeschakeld. Op reserve fiets van ons en met pijnstillers werd de eerste rit gedaan. Respect mannen!! Poeh wat als kort eindje klonk, bleek toch al behoorlijk zwaar. Want die hoogtemeters die vielen voor aantal wel wat tegen. Maar toch vooral genietend van de prachtige omgeving kwamen we aan in serato. Na een korte koffie pauze mochten we weer een leuke klim doen en werden we begroet door een kleine kolom leger voertuigen die ons vriendelijk groetend voorbijreden. Inmiddels het veegsysteem machtig bereikten we de eerste top. Vanaf daar was de eerste mogelijkheid om technisch te “fietsen” achter bert aan. Naja fietsen… Even energie bijtanken en daar gingen we weer op naar laatste deel van trip. Waarbij we nu toch echt vooral gingen afdalen. Met klein groepje de technische single track gepakt en de rest over de weg terug naar El Burgo om neer te strijken op het terras voor welverdiend biertje. Nog lang na kletsend onder genot van warme maaltijd en wijntje sloten we de dag af met als vooruitzicht een lange ronde van ongeveer (volgens Nico maar) 60 km naar Ardales.
Met meer of minder energie begonnen we aan de rit naar Ardales. We starten met de inmiddels 3 bekende klimmetjes. En er volgenden vandaag nog vele vele leuke klimmetjes en meer en minder technische afdalingen. Doel was lunchen bij meer van Ardales nabij caminito del Rey. Grietje op kop en bert en Jelle wisselend i n de achterhoede.Prachtige vergezichten en alleen op de wereld idee. Aankomend in Ardales werd de hoop in de grond geboord, want er kwam nog 1 leuk klimmetje naar het meer van ardales. Frédéric vond Grietje inmiddels toch niet zo leuk meer 😉. Maar aangekomen bij lunchplek waar Glen, Elise, jay en Mieke ook waren, was de rit toch wel heel gaaf. Na de lunch terug naar huis en yup kortste weg is toch echt 30 km. Zingen was niet Grietje haar grootste kwaliteit volgens sommigen net als het afstand inschatten met haar “we zijn er bijna” Maar als team elkaar helpend, want we laten niemand achter, bereikten we “druppelend” na wederom vele leuke klimmetjes en 68 km op de teller net voor donker el Burgo.
De derde dag zijn we op avontuur gegaan. Single trackjes omhoog en omlaag, soms met de fiets aan de hand. Onderweg meer te weten komend over de historie van de omgeving siërra de las Nieves. Glen vandaag fluitend voorop. Qua afstand en keuze van paden veel gedifferentieerd om aan einde van de dag moe en voldaan dubbel en dwars te genieten van de grill van Remco.
Op de rustdag werd gecanyond , gerelaxed, geslapen en gedanst. Om dag 5 de laatste rit te maken richting het mooie Ronda. Het weer liet inmiddels toch zien dat het november is en de hele week fietsen eiste zijn tol. De rotsige afdalingen eisten hun slachtoffer en in de banden van geert namen de doornen van Tanzania wraak op deze niet stuk te krijgen kerel. Dan maar laatste stukje over de weg. In Ronda werden verschillende opties afgewogen en gekozen. S avonds nog dansje wagend met Wim aan de leiding, sloten we het fietssvontuur tevreden af.
De fietsen moesten nog “even” ingeladen worden en daar vertrok de clan op naar Marbella!
Heren bedankt en heel heel veel succes in Ecuador volgend jaar!!
Ook geïnspireerd geraakt; vraag dan vrijblijvend informatie op voor en op maat gemaakte reis of kijk dan bij onze MTB reizen Spanje
0 Commentaren